Hayatın acı gerçekleriyle dans etmeyi öğrendim.

Savaş, bir kılıcın iki ucu gibidir; hem keser, hem de yaralar.

Kimse ölülerin ardından ağlamaz. Onlar yalnızdır.

Savaş, insanları ne kadar acımasız yapabiliyor.

Zaman, her şeyin ilacıdır ama bazen o ilaç acı verir.

Gerçeklerin sizi özgür kılacağını söylerler, ama bazen gerçekler sadece acı verir.

Hayat bir fahişedir ve ben onun müşterisiyim.

Savaş gerçeği kötüdür, gerçekten kötüdür.

Sevdiğin kişiye zarar vermek, onu sevmekten daha zordur.

Çocuklar bile öldürülüyor. İnsanoğlu nasıl bu kadar acımasız olabilir?

İnsanlar, en çok sevdiklerine zarar verir.

Hayatın en büyük acısı, geçmişi unutmak zorunda olmaktır.