Zamanın kumları arasında boğuluyorum, gerçek ve hayal arasında sıkışıp kaldım.

Hayatta bazı şeyler göründüğü gibi değildir. Hepsi de minestrone çorbası gibi karışıktır.

Gözlerimizin gördüğü her şeyi sorgulamalıyız.

Gözlerimle gerçeği görmek, insanların aslında ne olduklarını anlamak!

Benimle birlikte olduğunu, o an yaşadığını biliyorum, hatırlamıyorum.

İnsanlar genellikle gördükleri kadarıyla yargılarlar, gerçeklerle değil.

Herkesin bir hikayesi vardır, önemli olan hangi hikayenin doğru olduğunu seçeceğindir.

Geçmişte yaşananlar, gerçek mi, hayal mi, yoksa hatırlanmış bir hikaye mi?

Hayatımızı istediğimiz gibi yaşamak için özgür değil miyiz? Bu sadece bir hikaye.

Gölgelerin arasından geçen bir adamın yalnızca gölgeleri izlediğini söylerler.

İnsanlar seni istediği gibi tanımlamaya çalışabilir ama sen sadece kendi gerçeğini bilmelisin.

Gözlerinizi kapatınca, en çok arzuladığınız şeyi görebiliyor musunuz?