Beni suçlamak istiyorsun. Ve ben kabul ediyorum. Ama beni sevmek istiyorsun ve ben buna inanmıyorum.

İnsanlar acı çektiğinde, hep birbirlerini suçlarlar. Asıl suçlu, doğanın ta kendisidir.

Bütün suç senin!

Benimle ilgilenmek yerine, o yaralı askeri düşmanın yanında bırakıp gittin. Bu senin insanlığın mı?

Herkesin birbirini suçlama zamanı, ama işin aslında öyle olmadığını biliyoruz.

Gözünü kırpmadan yalan söylersin!

Benim adımın önünde bir ‘suçlu’ yazıyor diye mi ben suçlu oldum, suçlu mu oldum?

Beni bu hale getiren sensin! Bu acıları çekmemi sağlayan sensin!

İnsanlar, kendi günahlarını başkalarının üzerine yüklemeyi sever.

Beni suçlayın ama beni unutmayın.

Sustukça suçlu ilan edilirsin.

Sana iyi gelemedik mi hiç?