Zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum. Yalnızca akıp gittiğini hissediyorum.

En uzun yolculuklar, en kısa mesafelerde yapılanlardır.

Bazen sonsuzluk bir adımda, bazen bir adım sonsuzluk kadar uzakta olabilir.

Sonsuza dek sürecekmiş gibi geliyor.

Burada zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum.

Zamanın ne kadar hızlı geçtiğini fark ettin mi? Dün gibi hatırlıyorum, ama aslında yıllar geçmiş.

Gerçek hayatın içinde, birbirinden kopuk anlar yaşarız.

Birlikteyken zamanın nasıl geçtiğini fark etmiyoruz.

Zaman, geçmişin anısı ve geleceğin umudu arasında sıkışıp kalan insanın yaşadığı bir illüzyondur.

Gelecek, şu anın içindedir.

Bir ağaç, bin yıl büyümesi için gereklidir. Bir insanın büyümesi ise bir ömre bedeldir.

Gözlerimizi açtığımız andan itibaren, her anımız bir yolculuk, her nefes bir adım.