Zamanın kumları, unutulmuş hayallerin üstüne döküldü.

Gölgelerin bile zamanı vardır. Her sabah olurken uzar, akşam olunca kısalır.

Hayat, bir çiçeğe benzer. Güneş altında açar ve gözyaşları altında solup gider.

Zamanı durduramazsın Monte, işte bu yüzden ömrünün sonunda yalnız kalırsın.

Zamanın kumları, ellerimden süzülüp giderken bile, kalbimdeki izlerini bırakıyor.

Hayat bir kum saati gibidir, yukarıdan aşağıya akar ve hep aynıdır.

Güzel günler her zaman dündü. Bugünlerde nasıl geçiyor, bilemiyorum.

Zamanla insan yaşamı, bir rüya gibi solup gitmez mi?

Sadece bir şeyden korkuyorum: zamanın nasıl geçtiğini fark etmemek.

Bir gün, sen de bir başkası için sadece bir hikaye olacaksın.

Bir insanın hayatı, bir trenin vagonları gibidir. Kimi vagonlarla uzun süre seyahat eder, kimi vagonlara sadece kısa bir göz atar.

Zamanla kapanırsa kapanır, açılmazsa da açılmaz. Hayat böyle bir şey işte, ne yapabilirsin?